Dla pracodawców

PPK polega na stworzeniu indywidualnych rachunków dla osób zatrudnionych. Są one zasilane comiesięcznymi wpłatami pracodawców i samych pracowników, a także wpłatą powitalną i dopłatami rocznymi ze strony państwa. Pracodawca zobligowany jest do wyboru instytucji finansowej, która zajmie się inwestowaniem zebranych na rachunkach środków w różne instrumenty finansowe.

Program został wdrożony, aby pracownicy mogli zyskać dodatkowe oszczędności emerytalne do wykorzystania po 60. roku życia. Nie bez znaczenia pozostaje fakt, że tego typu inwestycje w fundusze będą stymulować rynek kapitałowy i ogólny rozwój gospodarczy, co powinno pozytywnie wpłynąć na kondycję polskich przedsiębiorców.

Nie mają. Ustawa nie dotyczy dotychczasowych elementów systemu emerytalnego i nie wprowadza żadnych zmian w tym zakresie, poszerzając jedynie możliwości oszczędzania. Trzeba pamiętać, że PPK to program dobrowolny dla pracowników i to od nich zależy, czy chcą z niego korzystać.

Nie. Jest to jego ustawowy obowiązek, o ile pracownik sam nie postanowi zrezygnować z partycypacji w programie.

Przedsiębiorcy, którzy nie zatrudniają pracowników nie tylko nie muszą, ale wręcz nie mogą przystępować do PPK.

Nie, ponieważ wynagrodzenie, od którego naliczana jest wpłata do PPK nie obejmuje podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe osób przebywających na urlopie wychowawczym oraz pobierających zasiłek macierzyński lub zasiłek w wysokości zasiłku macierzyńskiego.

Diety z tytułu podróży służbowych nie powinny być uwzględniane przy naliczaniu wpłat do PPK. Diety przysługujące na podstawie i do wysokości określonej w rozporządzeniu ministra pracy i polityki społecznej z 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. 2013 r., poz. 167) nie stanowią podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Jednak w przypadku, gdy pracodawca zdecyduje się na wprowadzenie diet wyższych niż przewidują to regulacje prawne, będzie musiał od kwoty nadwyżki odprowadzać składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, a co za tym idzie, uwzględnić kwotę nadwyżki w wynagrodzeniu, stanowiącym podstawę do naliczania wpłat do PPK.

Nie, nie stanowią one podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, a tym samym nie stanowią również podstawy do naliczenia składek na ubezpieczenie chorobowe, wypadkowe, zdrowotne oraz składek na fundusze pozaubezpieczeniowe (Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, Solidarnościowy Fundusz Wsparcia Osób Niepełnosprawnych oraz Fundusz Emerytur Pomostowych).

Dla pracowników

PPK polega na stworzeniu indywidualnych rachunków dla osób zatrudnionych. Są one zasilane comiesięcznymi wpłatami pracodawców i samych pracowników, a także wpłatą powitalną i dopłatami rocznymi ze strony państwa. Pracodawca zobligowany jest do wyboru instytucji finansowej, która zajmie się inwestowaniem zebranych na rachunkach środków w różne instrumenty finansowe.

Program został wdrożony, aby pracownicy mogli zyskać dodatkowe oszczędności emerytalne do wykorzystania po 60. roku życia. Nie bez znaczenia pozostaje fakt, że tego typu inwestycje w fundusze będą stymulować rynek kapitałowy i ogólny rozwój gospodarczy, co powinno pozytywnie wpłynąć na zarówno na kondycję polskich przedsiębiorców, jak i samego rynku pracy.

Nie mają. Ustawa nie dotyczy dotychczasowych elementów systemu emerytalnego i nie wprowadza żadnych zmian w tym zakresie, poszerzając jedynie możliwości oszczędzania. Trzeba pamiętać, że PPK to program dobrowolny dla pracowników i to od nich zależy, czy chcą z niego skorzystać. Środki zgromadzone na indywidualnym koncie pracownika są jego własnością, Państwo pomaga jedynie je pomnożyć.

Samodzielnie nie. Wyboru dokonuje pracodawca w porozumieniu z zakładową organizacją związkową lub, jeśli takowej nie ma, z reprezentacją pracowników.

Pracownik może w dowolnym momencie dokonać zwrotu środków zgromadzonych w PPK. Składając wniosek o zwrot środków, uczestnik otrzyma zgromadzone przez siebie oszczędności, pomniejszone o:

  • podatek od zysków kapitałowych,
  • 30% wartości wpłat po stronie pracodawcy – pobrane 30% zapisywane jest pracownikowi jako jego składka na ubezpieczenie emerytalne w ZUS,
  • środki pochodzące z dopłat od Państwa.

Ustawa przewiduje także szczególne sytuacje życiowe, w których zgromadzone oszczędności można wypłacić przed 60. rokiem życia:

  • w sytuacji poważnej choroby uczestnika, jego małżonka lub dziecka (do 25% środków, bez obowiązku zwrotu),
  • w celu pokrycia wkładu własnego w związku z zaciągnięciem kredytu na budowę domu lub zakup mieszkania, ale tylko dla uczestników przed 45. rokiem życia (do 100 % środków z obowiązkiem zwrotu w ciągu maksymalnie 15 lat).

Nadzór nad PPK sprawuje Komisja Nadzoru Finansowego. Instytucje finansowe muszą spełnić szereg określonych ustawowo wymogów, by mogły zostać dopuszczone do zarządzania środkami gromadzonymi w ramach PPK. Twoimi środkami będzie mogła więc zarządzać wyłącznie taka instytucja, która spełnia wszystkie wymogi formalne, wymienione w ustawie. Będą one w fundusze zdefiniowanej daty, których polityka inwestycyjna będzie się automatycznie zmieniała (w miarę Twojego zbliżania się do 60. roku życia) w taki sposób, aby ograniczyć poziom ryzyka inwestycyjnego.

Trzeba jednak pamiętać, że inwestowanie zawsze wiąże się z ryzykiem, a środki zgromadzone w PPK nie są gwarantowane.

Pracodawca może stosować różny procent wpłat dodatkowych. Jest to jednak możliwe wyłącznie z uwzględnieniem długości okresu zatrudnienia w danej firmie albo treści obowiązującego regulaminu wynagrodzeń, czy też układu zbiorowego pracy.

Tak, ponieważ nie mają one ze sobą nic wspólnego. Ustawa o PPK nie jest reformą systemu emerytalnego.

Wpłatę powitalną, w wysokości 250 zł, otrzymają pracownicy, którzy przez co najmniej 3 pełne miesiące będą uczestnikami PPK i za te miesiące dokonają wpłat podstawowych. Dopłata roczna, w wysokości 240 zł, trafi natomiast do wszystkich uczestników PPK, których wpłaty podstawowe i dodatkowe w danym roku wyniosą co najmniej 3,5% 6-krotności minimalnego wynagrodzenia w roku, za który należna jest dopłata. Uczestnicy, których wpłaty podstawowe są niższe niż 2% muszą zgromadzić minimum 25% powyższej kwoty.

Kwota podstawowa wynosi standardowo 2% wynagrodzenia brutto. Można ją obniżyć wyłącznie w przypadku, gdy łączne wynagrodzenie, osiągane przez pracownika z różnych źródeł w danym miesiącu nie przekracza kwoty odpowiadającej 1,2-krotności minimalnego wynagrodzenia. W takiej sytuacji wpłata podstawowa do PPK może zostać obniżona do 0,5% wynagrodzenia brutto.

Pracownik może także w każdej chwili zdecydować o zmianie wysokości dobrowolnej wpłaty dodatkowej, która może wynosić max. 2% wynagrodzenia brutto. Wystarczy złożyć u pracodawcy deklarację w tej sprawie. Można też całkowicie zrezygnować z dobrowolnej wpłaty.

Tak. Wpłaty dokonywane przez pracodawcę w ramach PPK stanowią przychód pracownika i jako taki podlegają opodatkowaniu. Pracodawca jest zobowiązany potrącać stosowny podatek z wynagrodzenia pracownika.